Nathan Rozema’s nieuwjaarsblog: Meer verbinding, vertrouwen en nabijheid..
.. dat wens ik ons allen in dit jaar waarin de wereld in de brand staat toe.
Het liedje “Jerusalem” van Alpha BLondy illustreert mijn wens voor het nieuwe jaar prachtig.
“Jews, muslims, Christians praying together and say Amen.”
De wereld die in de brand staat brengt naast de verschrikkingen voor de mensen die er midden in zitten, spanningen mee die overal neerdalen, zo ook in de wijken waar wij met Labyrinth en onze mensen, partners en projecten actief zijn.
De contacttheorie toont aan dat als mensen contact met elkaar hebben, vooroordelen richting elkaar verminderen. In “De meeste mensen deugen” wordt het voorbeeld aangehaald van racistische lynchpartijen waarbij de zwarte mensen die contact en verbinding hadden met hun witte buren in veel gevallen in huis werden verstopt en omgekeerd. In buurten waar er geen contacten waren werd niemand in de huizen verstopt.
Maar hoe krijg je dan verbinding? Terwijl aan de ene kant de druk op steden en wijken groter wordt, druk die gemeenschapskracht veelal kan ondermijnen, wordt het belang van gemeenschapskracht voor grote maatschappelijke uitdagingen zoals de zorg steeds groter.
Maar hoe dan? Als we aan de ene kant investeren in voorzieningen in wijken, dorpen en regio’s, en aan de andere kant nieuwe bewoners die vanwege gentrification en verdichting nieuw komen wonen veelal hun kinderen niet naar de school in de wijk brengen.
Hoe krijgen we dan verbinding? Een democratisch gemeentebestuur waarbij bijna niemand uit het MBO komt, managers of bestuurders van scholen die zelf nooit voor de klas hebben gestaan? Daarom zijn mensen als Ahmed Marcouch in mijn ogen ook zo belangrijk. Iemand die begon als wijkagent, midden in het veld en nu burgemeester is en heel goed verbinding kan maken.
Om deze verbindingen te maken, moet je in contact komen, elkaar zien, elkaar ontmoeten, iets met elkaar doen. Daarvoor moet je nabij zijn, een Bieb, School, of Flexplek moet op een vellige bereikbaar plek in de buurt zijn. Een plek waar een natuurlijke loop in zit, waar je graag naartoe gaat, juist ook om iets te drinken in het koffie/theehuis of bar. Daar waar je je kind wegbrengt naar school en even blijft plakken, of om te sporten, om te leren.
Maar wat als deze verbindingen er nog niet zijn? Deze plekken nog ontbreken, of als je schroom hebt, of sores aan je hoofd. Soms heb je om in contact te komen, een duwtje in de rug nodig. Iemand die je opzoekt, of aanbelt, de tijd neemt om met je in gesprek te gaan. Op te halen wat je graag wilt, waar je warm van wordt, wat je mist, wat je nodig hebt, waar steeds niet naar geluisterd wordt.
Dat is het steentje dat Labyrinth in deze roerige tijden graag wil bijdragen. Het duwtje in de rug om verbinding te maken, om met elkaar in gesprek te gaan. Te luisteren, te vragen, Wat is er nodig? Waar gaat het mis? Wat vind je van de plannen voor jouw woning? Waarom voelt het alsof er niet naar ons geluisterd wordt? Of hoe kan jij bijdragen in je portiek en buurt?
Labyrinth helpt graag mee een luisterend oor te zijn, door proactief, overal – in hoogbouw, laagbouw, Oekraïens, plat Utregs of Rotterdams, Arabisch, Turks, straattaal, online, of in een groepsgesprek – de stem te laten horen van de mensen die op de makkelijke manieren (zoals via online enquêtes, polls, en Panels) niet gehoord worden.